مصاحبه اختصاصی
مصاحبه اختصاصی
1399/8/10
نوع:
مربیان
نویسنده: فریده مسعودی
۱- یک معرفی مختصر از خودتان بفرمایید؟
سید حامد موسوی هستم. اولین تجربه کاری‌ام تدریس زبان انگلیسی بود و تا چند سال گذشته نیز ادامه داشت. در ۲۳ سالگی اولین شرکت خودم در حوزه طراحی و ساخت در حوزه مهندسی مکانیک و سازه را راه‌اندازی کردم و حدود ۳ سال پروژه‌های مختلفی از جمله طراحی و ساخت اولین گلخانه خورشیدی (North wall) را با همکاری جهاد کشاورزی استان تهران اجرا کردم. بعد شرکتی در حوزه رشته فرآوری مواد معدنی راه اندازی کردم و چند سال پروژه‌های تحقیقاتی در حوزه فرآوری مواد معدنی با دانشگاه تربیت مدرس و ... انجام دادم. بعد از آن به دعوت یکی از دوستان کارمند دولت شدم. در پست مدیر صنایع شهر ری به مدت یک سال فعالیت کردم و سپس به نهاد ریاست جمهوری رفتم و در پست کارشناس ارشد دفتر دستیار ویژه رئیس جمهور و مسئول پیگیری طرح‌های مهر ماندگار مشغول شده و در عرض ۲ سال، ۲ بار کل کشور را گشتم و از نزدیک با پروژه‌های مختلف صنعتی و عمرانی و ... آشنا شدم. در دولت یازدهم در نهاد، مدیر فناوری اطلاعات بودم و در ادامه فعالیت کاری، به صندوق بازنشستگی کشوری رفته و در یکی از هلدینگ‌ها (تراز پی‌ریز) مدیر منابع انسانی شدم. بعد از ۸ سال در سال ۹۳ از مشاغل دولتی استعفا داده و بصورت مشاور و فریلنس در حوزه منابع انسانی بصورت جدی فعالیت‌های خودم را ادامه دادم و تا امروز در شرکت‌های مختلف خصوصی و دولتی بعنوان مشاور توسعه منابع انسانی و مدرس مهارت‌های نرم فعالیت می‌کنم.
۲- حوزه فعالیتتان چیست؟
مشاوره توسعه منابع انسانی و مدرس مهارت‌های نرم
۳- از چه سالی فعالیت در حوزه استارتاپی را شروع کردید؟
از سال ۹۵ بصورت جدی وارد حوزه مشاوره منابع انسانی شدم و از سال گذشته به واسطه همکاری به عنوان کو هاست رادیو رشدینو بصورت جدی‌تر در این حوزه فعالیت می‌کنم.
۴- چه استارتاپهای موفقی را تابه حال تحت مربیگری داشتید؟
پذیرش ۲۴ – موسسه استعداد‌های برتر
۵- بنظر شما کمبود چه چیزهایی در اکوسیستم استارتاپی احساس می‌شود ؟
آموزش‌های صحیح موسسان و مدیران استارت آپی از مرحله Early stage به middle size با رشد سریع نیروی انسانی در شرکت و مبحث مهم نگهداشت و رشد پرسنل.
۶- بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه‌گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟
عدم وجود ارزیابی دقیق (FS و PFS) قبل از شروع به کار و جذب سرمایه و از آن مهم‌تر، نبود اطلاعات پایه اقتصادی در کشور جهت تصمیم گیری صحیح.
